0

BEĞENDİM

0

Safranbolu Karabük ilimizin bozulmamış tarihi dokusu ile ön plana çıkan ilçesidir.

İl merkezinin güneydoğusunda, engebeli bir arazi üzerinde kurulmuştur. Yüzölçümü 1.013 km², denizden yüksekliği 450 m, Zonguldak’a uzaklığı 136 km. Karabük il merkezine ise 8 km. uzaklıktadır. 54 köyü vardır. 2014 verilerine göre toplam nüfusu 58.295, ilçe merkezinin nüfûsu 43,975’tir.

İlçeye Karadeniz ile kara iklimleri arasında geçiş teşkil eden bir iklim tipi hakimdir. Yağışlar boldur (yıllık ortalama 1000 mm kadar).

Daha ziyade sonbahar ve kış mevsimlerinde düşer. Tabiî bitki örtüsünü dağlarda ve bilhassa ilçenin batı kesiminde ormanlar teşkil eder. Araç Çayı ve buna karışan Karabük, Tabakhane ve Dedeler dereleri ilçenin en önemli akarsularıdır.

Geçimi tarım, hayvancılık, orman ürünleri ve turizm gelirlerine dayanır, ilçe merkezinde çok canlı bir ticarî hayat vardır. Tahıllardan buğday, arpa ve mısır, baklagillerden bakla, nohut ve fasulye, yağlı tohumlardan ayçiçeği en çok üretilen tarım ürünleridir. Araç Çayı vadisinde çeltik (pirinç) ekimi, sebzecilik ve meyvecilik yapılır. Bağlar geniş yer tutar.

Hayvancılık önemli gelir kaynaklan arasındadır. En çok koyun, kıl ve tiftik keçisi ile sığır beslenir. Bunların ürünleri değerlendirilir. Bilhassa yoğurt üretimi önemlidir. Orman ürünleri değerlendirilir. Çok sayıda tarihî esere sahip ve sit alanı ilan edilen ilçede bilhassa tarihî Türk evleri ilgi çeker ve her yıl çok sayıda yerli ve yabancı turist Safranbolu’yu görmeye gelir. İlçe merkezinde tabakhaneler, mandıralar, tuğla-kiremit ocakları ve bisküvi fabrikası vardır. Nüfûsun bir bölümü Karabük Demir – Çelik tesislerinde işçi olarak çalışır, ilçe sınırları içinde M.T.A. tarafından kuarsit rezervi tespit edilmiştir. Ayrıca Bostanbükü Köyü’nde bir de içmece vardır.

1071 Malazgirt Zaferi’nden sonra Türk toprağı olmuştur. Haçlı Seferleri sırasında yeniden Bizans’ın eline geçen topraklara XIII. yy’dan itibaren Türk yerleşmeleri başlamıştır. 1291’de merkezi Eflani olarak kurulan ve önceleri Anadolu Selçuklu Devletine tabî olan Candaroğulları Türkmen Beyliği’nin sınırları içinde kalan bölge, 1392’de Yıldırım Bayezid tarafından Osmanlı tabiiyetine geçmiş ve 1461’de Fatih Sultan Mehmed tarafından bu beyliğe son verilmesiyle tamamen Osmanlı toprağı olmuştur. Bu dönemde Zağferanboli veya Zağferanbolu adlarıyla anılan Safranbolu XIX. yy’da Kastamonu vilayetine bağlı bir kaza idi. 1927’de Zonguldak’a bağlanmıştır. İlçe merkezi Türk dönemine ait eserler yönünden çok zengindir. Candaroğulları Beyliği dönemine ait olanlar; Eski Cimi (Gazi Süleymanpaşa Camisi), Gazi Süleyman Pa-şa’nin yaptırdığı Medrese (1322),Taş Minfire Camisi ve Eski Hamam. Osmanlı dönemine ait eserlerin başlıcaları ise; köprülü Mehmed Paşa tarafından 1661’de yaptırılan Köprülü Camisi, Hidayetuİlah (1718), Dağdelen (1767), İlk yapılış tarihî bilinemeyen 1779’da yeniden yapılan Kazdagh camileri ile 1796’da Sadrazam İzzet Mehmed Paşa tarafından yaptırılan izzet Mehmed Paşa Camisi, Akçasu deresi üstüne 1878’de inşa edilen Lütfiye (Kaçak) ve 1885’de yaptırılan Hamidiye camileridir.

1845’te inşa edilen Hasan Paşa, 1866’da yaptırılan Hacı Emin Efendi ve Hasan Baba türbeleri ile 1871’de İnşa edilen Şeyh Mustafa Türbesi ve Yeni Hamam ilçedeki diğer tarihî eserlerdir. Bunlar başka bir çok çeşme ile muhtelif yerlerdeki Taşköprü, Tokatlı ve İnceköprü adlarıyla anılan köprüler de diğer tarihî eserlerdir. Sultan İbrahim’in hocalarından Cinci Hoca tarafından 1648’de yaptırılan Cinci Han da Safranbolu’nun önemli tarihî eserlerindendir. Fakat ilçe merkezinin adını en çok duyuran ve her yıl çok sayıda yerli ve yabancı turistin ilgisini çeken, Türk sivil mimarîsinin en güzel örneklerini sergileyen Safranbolu Evleridir. Ayrıca ilçenin Hacılarobası Köyü’nde Antik döneme ait Kaya Mezarları ile kayalara oyulmuş boğa, kartal, kanatlı arslan ve hörgüçtü öküz kabartmaları vardır. Panayırtepe eteklerindeki bağlar da ilgi çeken yerler arasındadır.

Safranbolu, Gerede – Karabük – Kastamonu karayolu üzerinde olup, en yakın tren istasyonu 10 km mesafedeki Karabük’tedir.